برخی از مبانی عمومی تفسیر عبارتند از:
1- الهی بودن الفاظ و عبارات قرآن؛
2- عدم رهیافت خطا در فرایند وحی قرآنی به پیامبر اکرم(ص)؛
3- معصوم بودن پیامبر اکرم(ص) در گرفتن و ابلاغ وحی به مردم؛
4- عدم بروز تحریف در قرآن؛
5- نیاز قرآن به تفسیر؛
6- جواز تفسیر قرآن توسط غیر معصوم؛
7- وجود ظاهر و باطن و ساختار چند معنایی قرآن؛
8- جاودانگی قرآن؛
9- جامعیت قرآن؛
10- قرائت واحد داشتن قرآن یا عدم آن؛
11- حجیت ظواهر قرآن؛
12- و....
به طور قطع پذیرش یا عدم قبول هر یک از موارد بالا بینش خاصی به مفسّر داده و تأثیر فراوانی بر عملیات تفسیری دارد

منبع: عبدالکریم بهجت پور، تفسیر تنزیلی (به ترتیب نزول) مبانی اصول قواعد و فواید، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1392، ص 48
دقت شود که مفسّر تفسیر به سبک ترتیب نزول طبیعی نیز از این قاعده مستثنا نیست با این وصف، رسالت این انجمن بیان مبانی ویژه‌ این سبک است . اصول و پیش‌ فرض‌هایی که قوام و ماهیت این سبک با آنها گره خورده و در صورت عدم پذیرش آنها نه تنها شیوه برداشت مفسر از آیات تغییر می‌کند بلکه مشروعیت و جواز این سبک تفسیری را به چالش می‌کشد در این انجمن به بررسی چند مورد از مهم‌ترین مباني مؤثر در اين سبك پرداخته مي شود. بحث مباني در چند بخش تقديم خواهد شد،در آغاز مباني مشروعيت وسپس مباني اعتبار ودر نهايت مباني كشف ترتيب نزول سور و آيات خواهد آمد.